Meertrapsvoegen
Meertrapsvoegen, ook open voegen genoemd, zijn voegen waarbij de afdichting van de voeg verzekerd wordt door een complex systeem van twee dichtingschermen. Het buitenste scherm verzekert de waterkering, het binnenste scherm de luchtdichtheid. Gesloten voegen zijn in principe meer vatbaar voor veroudering dan open voegen doordat de voegvulling direct blootgesteld is aan de wind, regen en U.V.-licht. De effectiviteit van deze voegen hangt af van de volledige hechting van de vulling aan het beton en van de elasticiteit van het vulmateriaal. Daaruit volgt dat de voegranden goed effen moeten zijn – dus niet uitgewassen – en dat het aangewezen is de vulling iets achteruit te plaatsen om een betere bescherming tegen wind, regen en U.V.-licht te bekomen.
De meest voorkomende oorzaken voor het falen van deze voegen zijn de veroudering van de kit en de bewegingen van de voegranden onder invloed van de temperatuur- en vochtwisselingen. De breuk ontstaat doordat de aanhechting met het beton loskomt of doordat de kit niet meer elastisch blijft. De ervaring leert echter ook dat gesloten voegen ook na 20 jaar nog steeds goed kunnen functioneren, wanneer bij de realisatie een goed product gebruikt werd met een gepaste verhouding tussen kunststoffen en interne stoffen en de voegvulling correct uitgevoerd werd, dit wil zeggen voldoende breedte en diepte, zoals in de literatuur aangegeven.
De schadegevallen zijn inderdaad dikwijls te wijten aan een gebrek aan kwaliteit bij de uitvoering zowel bij de kit als bij de afmetingen van de voegopening. Over ’t algemeen komt daar nog bij dat te weinig aandacht besteed wordt aan het nazicht en onderhoud van de voegen, hoewel de geringe onderhoudskosten niet opwegen tegen de kosten voor de herstellingen van schade door waterindringing. Bij open voegen met afzonderlijk water- en windscherm is lekkage meestal te wijten aan het niet meer functioneren van het windscherm of aan het stukgaan van het regenscherm: dit is vooral het geval bij het gebruik van butylstrippen.
Bij deze laatste stelt men vast dat ze meestal stukgaan aan de uiteinden en ter plaatse van de overlappingen. Ook zijn er tal van slechte uitvoeringen gemeld, onder andere verkeerd plaatsen van de overlappingen waardoor het water naar binnen stroomt in plaats van naar buiten, te kleine afmetingen van het regenscherm waardoor het zich zijdelings kan verplaatsen in de voeg, het uitzakken van het regenscherm, en zo meer.
